پیشینه تاریخی
به استناد یافته های باستان‌شناسی ناحیه قوچان از گذشته‌های بسیار دور به دلیل اقلیم مناسب و خاک حاصل خیز، مسکونی بوده است. از طرفی بررسی این محوطه‌ها نشان از وجود آبادی‌های وسیع، ارتباط فرهنگی و همچنین روند تکامل فرهنگ و هنر خراسان و حضور اقوامی جدید با دیدگاه‌های متفاوت در آن اعصار دارد. از حدود 250 قبل از میلاد از قوچان با نام های آساآک، آشاک و آرسکا یاد شده و در دوران تاریخی از ساتراپ های هجده‌گانه پارت ها محسوب می گردید. این ناحیه در صدر اسلام تا اوایل یورش مغول مشهور به استویا (استوا)، خوچان و خبوشان بوده است.
موقعیت جغرافیایی و ویژگی های طبیعی
شهرستان قوچان با وسعت تقریبی 3981کیلومترمربع مشتمل بر دو بخش مرکزی و باجگیران به مرکزیت شهر قوچان می باشد که به لحاظ موقعیت از شمال شرق به درگز، از جنوب به نیشابور و اسفراین، از غرب به فاروج در استان خراسان شمالی و از شرق به چناران محدود می گردد. قوچان در حدود 75 کیلومتر با ترکمنستان مرز مشترک دارد. این ناحیه به دلیل وجود حوضه های آبریز رود اترک و مجاورت با ارتفاعات هزار مسجد از اقلیم مناسبی برخوردار است. کوهستان‌های قوچان اغلب سرسبز بوده و از ویژگی‌های آن وجود دره های ژرف است. رشته کوه شاه جهان در جنوب این منطقه واقع شده و از دیگر ارتفاعات آن می توان به آق کمر، سنجر بیک، پتله کاه و ... اشاره نمود. اقلیم قوچان به دلیل وجود ارتفاعات در تابستان معتدل و در زمستان سرد می باشد.