|
پیشینه تاریخی
به استناد یافته های باستان شناسی ناحیه قوچان از گذشته های بسیار دور به دلیل اقلیم مناسب و خاک حاصل خیز، مسکونی بوده است. از طرفی بررسی این محوطه ها نشان از وجود آبادی های وسیع، ارتباط فرهنگی و همچنین روند تکامل فرهنگ و هنر خراسان و حضور اقوامی جدید با دیدگاه های متفاوت در آن اعصار دارد. از حدود 250 قبل از میلاد از قوچان با نام های آساآک، آشاک و آرسکا یاد شده و در دوران تاریخی از ساتراپ های هجده گانه پارت ها محسوب می گردید. این ناحیه در صدر اسلام تا اوایل یورش مغول مشهور به استویا (استوا)، خوچان و خبوشان بوده است.
موقعیت جغرافیایی و ویژگی های طبیعی
شهرستان قوچان با وسعت تقریبی 3981 کیلومترمربع مشتمل بر دو بخش مرکزی و باجگیران به مرکزیت شهر قوچان می باشد که به لحاظ موقعیت از شمال شرق به درگز، از جنوب به نیشابور و اسفراین، از غرب به فاروج در استان خراسان شمالی و از شرق به چناران محدود می گردد. قوچان در حدود 75 کیلومتر با ترکمنستان مرز مشترک دارد. این ناحیه به دلیل وجود حوضه های آبریز رود اترک و مجاورت با ارتفاعات هزار مسجد از اقلیم مناسبی برخوردار است. کوهستان های قوچان اغلب سرسبز بوده و از ویژگی های آن وجود دره های ژرف است. رشته کوه شاه جهان در جنوب این منطقه واقع شده و از دیگر ارتفاعات آن می توان به آق کمر، سنجر بیک، پتله کاه و ... اشاره نمود. اقلیم قوچان به دلیل وجود ارتفاعات در تابستان معتدل و در زمستان سرد می باشد.
|